اگرچه از نظر فنی، یک وسیله نقلیه می‌تواند به طور موقت بدون دینام کار کند، اما این وضعیت نشان‌دهنده یک حالت عملیاتی بسیار محدود و پرخطر است که باید از آن اجتناب شود. مدت زمان کارکرد کاملاً به ظرفیت ذخیره باتری و بارهای الکتریکی اعمال شده به آن بستگی دارد.
در این سناریو، وسیله نقلیه کاملاً به انرژی ذخیره شده باتری وابسته می‌شود. یک باتری سالم ممکن است سیستم‌های احتراق و سوخت‌رسانی اولیه را برای حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه رانندگی بدون پشتیبانی دینام تأمین کند، اگرچه این مقدار بسته به عواملی مانند سن باتری، دما و بار الکتریکی به طرز چشمگیری تغییر می‌کند. با این حال، این تخمین هنگام کار با لوازم جانبی پرمصرف مانند چراغ‌های جلو، برف‌پاک‌کن‌ها یا سیستم‌های کنترل آب و هوا به شدت کاهش می‌یابد.
چندین محدودیت حیاتی این عملیات اضطراری را تعریف می‌کنند. اول، با کاهش ولتاژ باتری به زیر تقریباً ۱۱ ولت، سیستم‌های مدیریت موتور ممکن است دچار نقص شوند و به طور بالقوه باعث عملکرد نامناسب یا خاموش شدن موتور شوند. دوم، باتری شارژ نمی‌شود، به این معنی که هر بار روشن شدن موتور، ظرفیت ذخیره ارزشمند را مصرف می‌کند. سوم، تخلیه عمیق مکرر باتری می‌تواند به طور دائمی به آن آسیب برساند و خرابی یک دینام را به تعویض چندین قطعه تبدیل کند.
برخی از خودروهای قدیمی‌تر با حداقل نیازهای الکتریکی ممکن است کمی بیشتر به کار خود ادامه دهند، اما موتورهای مدرن کنترل‌شده توسط کامپیوتر با حسگرها و محرک‌های بی‌شمارشان معمولاً با افت ولتاژ ناپایدار می‌شوند. رفتار خودرو اغلب علائم هشدار دهنده‌ای را نشان می‌دهد - چراغ‌های کم‌نور، عملکرد نامنظم گیج‌ها و چراغ‌های هشدار معمولاً قبل از بروز خرابی کامل ظاهر می‌شوند.
این قابلیت اضطراری هرگز نباید جایگزین تعمیر سریع دینام شود. کار کردن به این روش، خطر به گل نشستن خودرو را در زمانی که باتری ظرفیت ذخیره خود را به پایان می‌رساند، به طور بالقوه در مکان‌های خطرناک یا موقعیت‌های ترافیکی، به همراه دارد. علاوه بر این، اختلالات الکتریکی ناشی از خرابی دینام می‌تواند به قطعات الکترونیکی حساس آسیب برساند و منجر به خسارات جانبی پرهزینه شود.
